Protestantse Gemeenten Leersum

Breken en bouwen
Kleindochter-lief zit met een doos lego op een kleed in de tuin. Ze bouwt een toren en breekt ‘m weer af. Bouwt een toren en breekt af. En dat vele malen opnieuw. Ik kijk naar haar en denk aan het woord van de wijsheidsleraar Prediker: ‘Er is een tijd om te bouwen en een tijd om af te breken’ Maar als ik dat stukje opzoek in de Bijbel, blijkt dat er niet te staan. Het is juist andersom. Er is een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen. Eerst moet er afgebroken worden, volgens Prediker. Dat klinkt niet fijn. We zijn toch liever positief en constructief bezig. Bouwen, je steentje bijdragen aan Gods koninkrijk in de wereld, bouwen aan de kerk van Jezus Christus. Bouwen aan relaties met de mensen om je heen. Bouwen aan de toekomst.
Maar, als je ervan uitgaat dat Prediker bewust deze volgorde koos, dan is het kennelijk nodig om van tijd tot tijd dingen af te breken. Misschien moeten we eerst breken met ingesleten gewoontes. Met oude oordelen. Met vooroordelen. Of misschien moeten we iets afbreken dat nooit een goed bouwwerk kan worden omdat de fundering niet deugde. Of misschien is het tijd om te stoppen met het najagen van een droom die maar niet uitkomt, om daarmee ruimte te maken voor iets nieuws. Is er in uw leven ook zoiets, dat vraagt om afgebroken te worden?
Er is een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen. De zomer is een goede tijd om stil te staan of wij nog op het goede spoor zitten. Of er niet wat oude bouwvallen in ons leven plaats moeten maken. In de zomer is er ‘lege’ tijd en ruimte, om afstand te nemen, even uit het alledaagse ritme te stappen en te kijken naar je eigen leven en de bouwwerken die daarin overeind staan. Of de bouwwerken die erom vragen om gebouwd te worden. Nadat er eerst afgebroken is.
Je voelt op je klompen aan, dat dat ook moeilijk en pijnlijk kan zijn. Afbreken, betekent soms ook het loslaten van iets waarin je werke-lijk geloofde. Of iets waaraan je persoonlijkheid zich gehecht heeft. Dat vraagt om lef en vertrouwen. Lef om los te laten. En vertrouwen dat er, al zie je dat nu nog niet, iets nieuws kan worden gebouwd, op de resten van het oude.

Het lef om los te laten
Zing de zon
Waag de wind
Speel het spel
Het water draagt ons
Kome wat komt.
(lied van Keiland, Joyce Schoon/Jasper Witteveen)

Ds. Evelyn Noltus

Michaëlkerk

Johanneskerk

Open ochtend Michaëlhuis

Kanttekening

Kerkomroep